Na ons avontuur in Tasmania hebben we een paar dagen gelogeerd bij een paar oude bekenden van onze vorige reis ET en Antie (lezers van de 2006 blog zullen deze foto herkennen alleen nu met een rode ipv een blauwe auto).

Daarna was het weer tijd om verder te rijden richting West-Australia maar we zaten pas in Victoria en dus was South-Australia de eerstvolgende bestemming.

Onderweg naar een campeerplek zagen we deze vos relax rondhangen.

Deze keer was de kampeerplek naast een groot meer maar lekker zwemmen was er niet bij want dit was 1 van de vele zoutmeren en dus ook kurkdroog..


En hier is te zien dat het kampeerleven niet altijd even prettig is want deze plek was vergeven van de vliegen die allemaal gezellig op je willen zitten. Dus hadden we deze hoeden met vliegennet niet voor niets gekocht.


Maar gelukkig zodra de zon ondergaat waren ook de vliegen weer verdwenen.


En we mogen blij zijn dat er ook andere beestjes zijn die irritante vliegen opruimen alleen blijft het oppassen. Altijd schrikken als je even niet voor je kijkt en bijna in het web loopt van een van deze flinke jongens.


Ook was het even schrikken toen ik tijdens het maken van deze foto...


ineens deze schorpioen uit de schedel zag kruipen...


dus was het s'avonds tijd voor een experimentje.. werkt die UV lamp die Pieter had gekocht om in het donker schorpioenen te zoeken??? En inderdaad een schorpioen licht op in het donker onder UV licht. (na dit experiment is de schorpioen weer vrijgelaten)


Ook hebben we een aantal dierenlevens gered. Deze baardagamen vinden het erg fijn om op het lekker warme asfalt te zonnen. Maar als je de moeite neemt om te stoppen en ze van de weg te halen kunnen ze meteen even poseren.


Maar er waren ook beestjes waarbij we gewoon geduld moesten hebben tot ze zelf van de weg afliepen.


Na een paar dagen kamperen en in het stof van de woestijn gereden te hebben...


Was het tijd om even te chillen langs het strand...op de achtergrond is een flinke bosbrand te zien.


En nog maar wat mooie plaatjes van de kustlijn.


Toen we tijdens het rijden richting West op de kaart lazen dat de dogfence weer binnen bereik was konden we het niet laten om een omweggetje te pakken.


En op deze zandweg liet onze auto zien wat hij waard was want met een gewone auto hadden we hier al snel vast komen te staan.


Daarna was de Nullarbor (latijn voor geen boom)Plain aan de beurt en dit landschap was echt bizar, 360graden om je heen kilometers lang geen enkele boom.


Wel kom je vaak deze Road Trains tegen flinke vrachtwagentjes...


en af en toe wat mooie snelwegkunst...


Maar omdat het asfalt na honderden kilometers een beetje saai word...


was het weer tijd voor een blokje om over een dirtroad.


Al snel was het weer beestjes kijken...


en ook wij werden in de gaten gehouden door de plaatselijke bewoners.


en blijkbaar was er een destruction derby gehouden in dit stukje woestijn...



Maar het is zover na dik 9500 kilometers zijn we aangekomen in West-Australia.
De planning hierna is een beetje afhankelijk van het weer we zitten nu langs de kust in Esperance maar het weer valt een beetje tegen dus we zien wel waar we naartoe gaan.

Tasmania

Na 3 weken te hebben rondgezworven op Tasmania zijn we weer terug in Melbourne... Ik zal in het kort vertellen wat we allemaal hebben uitgespookt op Tassie zoals de mensen hier, dit geweldige eilandje noemen.

Na een dikke 10 uur varen op de boot the Spirit of Tasmania kwamen we s'ochtends om 6 uur aan in Devonport.


We hebben met de klok mee het eiland en z'n national parks verkend. Na een paar uurtjes asfalt kwamen eindelijk de dirtroads, niet allemaal even vlak maar deze weg over het zand was goed te doen.


En aangezien het lekker rustig is op deze weggetjes kan je ook lekker uit het raam hangen om een filmpie te schieten.


Die dirtroad kwam uit op het mooie strand van Mount William NP... (het water was te koud om in te zwemmen maar pootje baden ging nog wel)


Het handige is dat je in national parks ook mag kamperen (eigenlijk hoor je er wel voor te betalen maar er is geen controle op dus...) Tijdens het avondeten kwamen de eerste geintresseerde bewoners al een kijkje nemen.


Ook waren de possums weer van de partij, zodra het donker begint te worden gaan ze op hun rooftocht.


Ze zijn totaal niet schuw en al snel hadden ze onze afwas in de gaten.


Liever lui dan moe dus de afwas maar op het dak van de auto gezet. Achteraf niet zo'n goed idee want s'nachts werden we wakker gemaakt door een hoop herrie van vallend bestek en pannen. De volgende ochtend bleek dat ze als dank ook nog een kadootje hadden achter gelaten.


Na Mount William NP was Freycinet NP aan de beurt (lezers van mijn oude blog uit 2006 zal deze foto nog wel bekend voorkomen maar goed je komt er niet elke dag dus toch nog maar eentje). Alhoewel deze foto hetzelfde lijkt, is deze een stuk hoger op een berg genomen...


Toen we op de terugweg een stuk wilde afsnijden kwamen we onze eerste slang tegen. Deze Whiteliped Snake is niet erg gevaarlijk, later hebben we ook een aantal Tigersnakes gezien die wel behoorlijk giftig zijn. Maar aangezien slangen banger zijn voor ons dan andersom waren ze telkens te snel weg voor een goede foto en waren wij verstandig genoeg om ze met rust te laten.


Daarna was het hoog tijd om lekker uit te rusten op dit mooie strandje onder het genot van een biertje (of 2)


Na een aantal dagen relaxen was het tijd voor iets actiefs, rugzak op en stukkie lopen.
The Overland Track is een wandeltocht dwars door de National Parks Cradle Mountain en Lake St.Clair van +/- 85 kilometer en loopt dwars door de tasmaanse berggebieden. Het was 1 van de weinige dingen die we van tevoren hadden gepland.


Al de eerste dag zagen we deze Echidna(soort buidelegel) lekker bezig zijn met het eten van miertjes.



En ook de Wombat(australie's grootse ja eh buidelknaagdier zo'n 60 cm groot) zagen we vlak daarna lekker door het gras grazen.


Het lopen van The Overland Track was een behoorlijk pittig stukie lopen met een tas op je rug met extra kleren, slaapspullen, tent en eten voor een week. Zeker ook omdat het pad niet altijd even vlak was en omdat het de eerste 3 dagen behoorlijk regende. Hieronder een paar sfeer plaatjes tijdens het lopen.


Na 5 dagen flink afzien waren we dan eindelijk aangekomen bij het eindpunt Lake St.Clair.


En na al dat actieve gedoe was het maar weer tijd om wat tot rust te komen. Het plan was dat te doen bij Lake Pedder (tijdens onze eerste reis was dit plekje goed bevallen). Eerst een stukkie(200km) omrijden voor wat boodschappen en een paar welverdiende biertjes. Drank kan je hier niet in de supermarkt kopen maar in speciale bottleshops. Hier kan je zo met de auto naar binnenrijden en word het bier (gekoeld en wel) voor je in de auto gezet. Let vooral op de locatie van deze bottleshop naast de kerk.


Dit is maar weer een plaatje onze stoere auto die ook van het uitzicht geniet bij Lake Pedder.


Dit is dan het plekkie wat we voor ogen hielden tijdens 5 dagen ploeteren in de modder en de sneeuw.

Na 5 dagen leven op noedels en andere lichtgewicht pastarommel smaakte de hamburgers en bier bijzonder goed...


En ja als je geen tent opzet maar gewoon je bed opmaakt op een pikniktafel is het technisch geen camping toch?!?!


Sowieso waren dit soort hutjes bij ons populair tijdens het verkennen van het eiland want het scheelt weer een natte tent als het s'nacht regent.


Nou ik zal maar afsluiten met nog een paar beestjes die we tijdens onze reis zijn tegengekomen. Dit leuke beestje (bloedzuiger) liep over mijn rugzak tijdens het lopen.



Ook de Kookaburra was er natuurlijk s'ochtends om ons te wekken met z'n bijzondere gelach.



Verder ook nog een paar leuke vogeltjes (volgens een enkeling in nl ook wel pietjes genoemd ;) )...


En nog een zeldzamere soort possum the Ring-Tailed Possum...


Zo is het wel weer leuk geweest we smeren hem uit Melbourne en gaan opzoek naar eventueel wat werk en als dat niet lukt vertrekken we richting west...